23.12.12

Daan en Nore!

Het poppenboek van tante Hilde moet ik aan niemand meer voorstellen.
Zo een mooi boek, uren kan je er in blijven kijken. 
Maar dan een pop zelf maken, amai zo een zalig rustgevende bezigheid. 
De pop zien groeien is zo leuk. Eerst de benen dan de armen en meer en meer komt de pop tot leven. Het geeft telkens een blijer gevoel. Dan de kleertjes nog en het plezier is nog groter. Echt waar, dank u tante Hilde.

En met de kerst in het vooruitzicht moest ik gewoon een pop maken voor mijn petekindje Daan. Ik hoop dat hij er even veel plezier aan gaat beleven dan ik dat heb gehad bij het maken.




























En omdat het maken van de pop zo leuk is kon ik zijn zus Nore toch niet vergeten he. 
Alle onderdelen werden geknipt en zelfs al wat kleedjes en bloesje, waar ik dan ook eerst aan ben begonnen. De kleedjes waren allemaal klaar. Maar toen de pop klaar was en ik de kleedjes wou aan doen, ja, toen pas viel er bij mij een briefke.... IK HAD HET VERKEERDE LIJFKE GEKOZEN........
Echt weer zo typisch mij. En dan durf ik niet te zeggen dat ik eerst het boek al een paar keer gelezen had he, aan tante Hilde hare uitleg zal het echt niet liggen. Maar mijn ongeduld en het woord meisje in mijn hoofd deed mij de verkeerde beslissing nemen. Het is het meisjes lijfje maar................ die is dus bedoeld om als meisje te pronken en niet om nog kleedjes aan te doen. Helaas is er geen tijd meer om nog voor kerstdag het meisje met het smalle lijfje te maken. In maart is ze jarig dan krijgt ze een Nore aankleedpop. Met extra veel kleedjes.

Hier is ons Nore, zie die staartjes, zo lief.





2 opmerkingen: